آخ کی بشه تابستون بیاد

چه روزا و هفته های سختیه.مُردم واسه دو ساعت خواب

صبح مدرسه ... 100000000 ساعت سخنرانی میکنن..وللش بابا

:( :( :( :(  :( :(

هر چی معلمای خوب و دوست داشتنی داشتیم رفته.یعنی اینجا نیستن..مخصوووووصن نفسی خودم  :(

.اِفه ای ها و به درد نخوراش موندن

 اینقدر حساس شدم.همش میخوام تو مدرسه گریه کنم

مدرسمون انگاری صحرای کالاهاری و برهوته....یه شتر میخاد اونجا علفارو بخوله...والا

تو صف نون سلام و علیک کردن با دوست و آشنا هم مزه میده ها..البته من نه دیییییدددددم

از شدت خستگی همش غلط غلوط حرف میزنم و دست و پا چلفتی شدم

 این شانسه من دارم؟باید برم تو یه درسه ای ک دوس ندالم؟؟؟؟؟

با عرض شرمندگی کامنتای بعضیا بی جواب تایید میشن.خودتون به صورت دیفالت یه شکلک واسش تصور کنین

اون ادامه مطلبه در مورد خریدوسایل مدرسه بود که خیلی سخت بود

لوکس چه خلوت شده!بازدید هزار و اندی این وبم شده صدو چند تا.همه رفتن پِی مشخ نوشتن :))

 ایده نبود؟

صفحه مثل دفتر مشق شد