نیمکت های کلاس، مثل کلام تو هیچ گاه بوی کهنگی نمی گیرند.

کلاست باغچه ای از گل های همیشه بهار بود که عطر زندگی را از جانت می آکند.

همیشه خستگی هایت را پشت لبخندهایم گم می کنی

لبخندهایی که بوی افتخار و غرور و سربلندی می دهند

لبخندهایی که بوی امید می دهند

لبخندهایی که بوی بالندگی می دهند

من ماهی قرمز کوچکی هستم که غیر از تو را ندیدم

وقتی که مثل همیشه آرام آرام شروع می کنی به صحبت کردن انگار

قناری های مست، دارند بهار را آواز می کنند

آب حیات، همین کلماتی اند که تو به من می آموزی، بی آنکه چشم طمعی داشته باشی

همیشه دلگرمم کردی تا جاده های پرپیچ و خم زندگی را با امیدواری طی کنم

حالا که باغچه زیبایت به بار نشسته، بخند؛ بخند مثل همیشه، تا من همه خستگی راه را فراموش کنم

بخند بهار زندگی من

همیشه دوستت دارم

خانومی همیشه باش تا جاده های پرپیچ و خم زندگی را با امیدواری طی کنم

بی نهایت دوستون دارم خانومی